 Wysłany: Pią 16:54, 07 Mar 2008 Temat postu: |
|||
Dla tych, ktorzy nie potrafia dostrzec dobra, nawet gdyby ono "stalo na drabinie" byloby niezauwazalne. Tacy ludzie widza tylko wartosci materialne, nie duchowe. Goraco pozdrawiam, oraz czekam na wiecej  |
|||
| Wysłany: Sob 17:43, 24 Lis 2007 Temat postu: |
|
| Czy dobro musi stac na drabinie by było widzialne?.Trzymajmy się ziemi,nie trzeba nam drabiny.Pozdrawiam | |
| Wysłany: Śro 16:11, 07 Lis 2007 Temat postu: |
|||
Dokladnie... Ale zauwaza sie to dopiero "po fakcie", czesto jest juz wtedy za pozno, jak mowi przyslowie: "Madry Polak po szkodzie"... |
|||
| Wysłany: Śro 3:11, 07 Lis 2007 Temat postu: |
|
| Więc i pani wierzy w reinkarnacje??
A wracając do głównego wątku...Swój teks opierasz na wyższości władzy nad uczuciami. Wszyscy usilnie probujemy jej dosięgnąć,czy to przez awans zawodowy czy tez walką o fotel prezydencki,czy nawet chęc posiadania na wlasnosc jakiejs rzeczy... Lecz po pewnym czasie,kiedy coraz wyżej wspinamy sie po drabinach kariery wymyka nam sie to spod kontroli,zatracamy wszelkie uczucia i to jest właśnie straszne.Wówczas zwróćmy uwagę na ludzi stojących najniżej,bo podczas naszego upadku to oni mogą nam pomóc.Jednak niektórzy nie będą chcieli "solidaryzować sie z piekłem?" |
|
| Wysłany: Wto 8:11, 17 Lip 2007 Temat postu: |
|
| Zgadzam sie z Panem Deek'em wiersz jest bardzo ladny i przejmujacy... | |
| Wysłany: Pią 18:05, 29 Cze 2007 Temat postu: |
|
| Smuszjacy?? Mi sie on podoba , pozdro | |
| Wysłany: Śro 12:46, 27 Cze 2007 Temat postu: |
|
| Ładny i smuszający oraz przejmujący wiersz. | |
| Wysłany: Śro 9:01, 27 Cze 2007 Temat postu: |
|
| Hmm. Pani tak to odbiera. A może warto zobaczyc na to z odwrotnej strony? hę? | |
| Wysłany: Nie 12:27, 24 Cze 2007 Temat postu: Rzeczywiście to jest rzeczywistość |
|
| W poprzednim wcieleniu, musiałam nieżle narozrabiać. Napewno
siedziałam na tronie i byłam straszną jędzą.Za karę jestem z powrotem,tylko że już na dole.Zwyczajność tylko z pozoru przychylna.Pozory kryją tajemnicę nawet i tą wręcz banalną. Są władcy i poddani.Nieustanna krytyka i wciąż te same żale to zwyczajności pamiętniki.Dla niektórych tron to dom a nawet rodzina.Ich ambicja jakże zakłamana,zakłada w dyby uczucia człowieka,który nie chciał wejść na szczyt, może i próbował lecz mu się nie udało wejść na szczyt wielkich,nieczułych,sfrustrowanych,przepełnionych melancholią czasem z odrobiną wiedzy lecz z pełnym skarbcem.Fałszerze własnych obrazów,gdzie miłość u nich tylko na wagę,zasłużonym trudno ją odnależć.Są tu zwycięzcy,są też przegrani.Jedni dla drugich stają się wrogami.O Boże. Nie solidaryzuję się z piekłem. Niby zwyczajność lecz z niej artysta potrafi utkać cudowny kilim,choćby jedną chwilę czułości włożyć w rymy.W niej akordy ponadczasowe potrafią jak balsam goić smutki.Czas to jedyna sprawiedliwość. Innej tu nie znajdę. Jestem zbyt mała by dotknąć nieba,powiedział budując swoją drabinę. Wielkość jest sztuką przez siebie napisaną . |
|